கலைஞருக்கு நன்றி ... ஏன்?

கலைஞர் காப்பீட்டு திட்டம்.. திமுக அரசின் சாதனை என்று
ஊடகங்களால் ஊதிப் பெரிதாக காட்டப்படுகிறது.
இந்தத் திட்டம் அறிமுகமானவுடன் மும்பை வந்திருந்த தோழர்
சுப.வீ அவர்கள் மிகவும் பெருமையுடன் இத்திட்டம் குறித்து
விழித்தெழு இயக்கம் தோழர்களுடனான கலந்துரையாடலில்
குறிப்பிட்டார். அப்போதே எனக்கு அரசே இப்படி ஒரு திட்டத்தை
அறிமுகம் செய்வது ரொம்பவும் வேடிக்கையாக இருந்தது.

இத்திட்டம் குறித்து தமிழக முதல்வர் கலைஞர் முரசொலியில்
எழுதியிருக்கும் புள்ளிவிவரங்கள்:

< கடந்த ஆண்டு இதே நாளில்- 23-7-2009 அன்று "உயிர் காக்கும் உயர் சிகிச்சைக்கான கலைஞர் காப்பீட்டு திட்டம்'' தமிழக அரசின் சார்பில் தொடங்கப்பட்டது. இன்று ஓராண்டு நிறைவுற்று- இந்த ஓராண்டில் இந்த திட்டத்தால் கிடைத்த பயன்கள் என்ன? நோய் நீங்கி நடமாடுவோர் எத்தனை பேர்? ஒருவரல்ல, இருவரல்ல! ஒரு லட்சத்திற்கு மேற்பட்டோர்- சரியாகச் சொல்ல வேண்டுமேயானால்- ஒரு லட்சத்து 53 ஆயிரத்து 257 நோயாளிகள் நலம் பெற்றனர் என்று புள்ளி விவரம் கூறுகிறது. இதற்காக காப்பீட்டு நிறுவனத்தின் மூலம் மருத்துவமனைகளுக்கு 415 கோடியே 43 லட்சம் ரூபாய் இதுவரை வழங்கப்பட்டுள்ளது. ஒரு கோடியே 44 லட்சத்து 45 ஆயிரத்து 117 குடும்பங்கள் இத்திட்டத்தில் உறுப்பினர்களாக கடந்த ஓராண்டு காலத்தில் சேர்ந்து- 1 கோடியே 33 லட்சத்து 60 ஆயிரத்து 439 குடும்பங்களுக்கு அடையாள அட்டைகள் வழங்கப்பட்டுள்ளன. ......இப்போது ஓராண்டு நிறைந்து அடுத்த ஆண்டில் அடியெடுத்து வைக்கும்போது- கடந்த ஆண்டில் பாதிக்கப்பட்டு பரிகாரம் பெற்றோர்- மரணத்தை எட்டிப் பார்த்து மறுவாழ்வு பெற்றோர்- எத்தனை பேர் என்ற கணக்கு நம்மைக் களிப்பில் அல்லவா ஆழ்த்துகிறது!> கலைஞர் கடிதத்தின் வரிகள் இவை.

ஏழை எளிய மக்களுக்கு மறுவாழ்வு கொடுக்கும் திட்டம் என்று கலைஞர்
எழுதியிருப்பது சரிதான். மேம்போக்காக பார்க்கும் போது அப்படித்தான்
பொதுமக்கள் நினைக்கிறார்கள்.

விற்பனைக்காக கடை வைத்திருப்பவன் தன் கடையில்
பொருள் இல்லை என்றால் எப்போதாவது பக்கத்துக் கடையில்
கிடைக்கும் , போய் வாங்கிக்கொள்ளுங்கள் என்று சொல்லலாம்.
ஆனால் தன் கடையில் அடுத்த முறை அந்தப் பொருளை வாங்கி
வைக்க முயற்சிப்பான். இங்கே என்ன நடக்கிறது என்றால்
என் கடையில் வசதிகள் இல்லை, பக்கத்து கடையில் தான்
பொருட்கள் தரமாகவும் விலை குறைவாகவும் கிடைக்கிறது
என்று விளம்பரம் செய்கிறான். அத்துடன் அங்கே ஆன
விலை குறைவுக்கு தன் பாக்கெட்டிலிருந்தே பணத்தை எடுத்து
கொடுக்கிறான்! இதை மகத்தான திட்டம் என்று வேறு பத்து
நிமிடத்திற்கு ஒருமுறை கூவி கூவி விற்பனைச் செய்கிறான்!
ஆமாம்.. ஆமாம் ரொம்பவும் மகத்தான திட்டம் தான் என்று
அந்த ஊரை ஏமாற்றுகிறான்.
கலைஞர் காப்பீட்டு திட்டம் இந்த மாதிரிதான் இருக்கிறது.

ஒருவர் வியாதிப்பட்ட நேரத்தில் செய்யப்படும் உதவி என்பது
அந்த உதவியைப் பெற்ற நபருக்கும் அவர் சார்ந்தக் குடும்பத்தினருக்கும்
மிகப்பெரிய நன்றிக்கடனை உணர்வுப்பூர்வமாக அவர்கள் எண்ணத்தில்
மிகவும் சுலபமாக ஏற்றிவிடும்..

மறுபிறவி எடுத்தது போல மருத்துவ உதவி பெற்ற அந்த நபருக்கு
நன்றி மறப்பது என்பது குற்றவுணர்வாய் மாறிவிடும்.
இப்போது யோசித்துப் பாருங்கள்...
கலைஞர் காப்பீட்டுத் திட்டம் எம்மாதிரியான உளவியல் தாக்கத்தை
காப்பீட்டு உதவியைப் பெற்ற நபருக்கும் அவர் குடும்பத்தினருக்கும்
உருவாக்கும் என்பதை. அரசியல் ஆட்சி அதிகார வட்டத்தில்
இந்த நன்றிக்கடன் என்பது தலைமுறை தலைமுறையாய் ஓட்டுவங்கியைத்
தக்க வைத்துக்கொள்ளும் அற்புதமான மந்திரமல்லாமல் வேறு என்ன?

மக்கள் சேம நல அரசு என்பது மக்களின் அடிப்படைத் தேவையான
உணவு, கல்வி, சுகாதாரம் , பாதுகாப்புக்கு உத்திரவாதம் தர வேண்டியது
கடமை. இங்கே நம் அரசுகள் மக்கள் சேமநல அரசுகளாக இல்லாமல்
உள்நாட்டு/வெளிநாட்டு தனியார் நிறுவனங்களின் ஏஜன்சிகளாகவே மாறிவிட்டன..

இம்மாதிரியான திட்டங்கள் மற்ற மாநிலங்களில் இல்லையா?
இருக்கிறது. ஆனால் எந்த தனிப்பட்ட முதல்வர்/தலைவரின் பெயராலும்
இல்லை!
விளம்பரங்களிலும் வருவது.. "கலைஞருக்கு நன்றி!" என்ற வாசகம்தான்.
காப்பீட்டு திட்டத்தின் பிரிமீயம் தொகையிலிருந்து விளம்பரச் செலவு வரை
எல்லாம் மக்களின் வரிப்பணத்தில்!

தமிழக முதல்வர் காப்பீட்டு திட்டம் என்று சொன்னால் என்னவாம்?
அது என்ன கலைஞர் காப்பீட்டு திட்டம்?
இத்திட்டத்தின் மறுபக்கம்:

* அரசே வெட்கமின்றி விளம்பரம் போட்டு அறிவிக்கிறது...
எங்கள் அரசு மருத்துவமனைகள் சரியில்லை என்று.

*அரசு காப்பீட்டு நிறுவனங்களை விட லாபமானதும், தரமான
வாடிக்கையாளர் சேவையும் செய்வது தனியார் காப்பீட்டு நிறுவனங்கள்
என்பதை ஓர் அரசே ஏற்றுக்கொள்கிறது.

* அரசே ஒத்துக்கொள்கிறது, வியாதி வருமுன் காப்பது உங்கள் வேலை,
வந்தப் பின் காப்பது எங்கள் வியாபாரம் என்று.

* ஏழைகளுக்கு உதவி செய்வதாக சொல்லி அவர்களுக்கு மறுவாழ்வு கொடுத்த
புண்ணிய புருஷனாக, அவதார மனிதனாக தன்னை அடையாளம் காட்டி..
அதன் மூலம் தனியார் மருத்துவமனைகள், தனியார் காப்பீட்டு நிறுவனங்களுக்கு
ஏஜன்ஸியாக அரசே செயல்படுகிறது.

*இவை அனைத்தையும் அரசு மக்கள் பணத்தில் செய்துவிட்டு தனிநபர் துதிப்பாடுகிறது.


அரசின் கடமைகளை அரசு மக்களுக்குச் செய்யும் தர்மங்களாகவும்
அரசியல் தலைவர்களை அரசுத் திட்டங்களின் தர்மகர்த்தாகளாகவும்
காணும் வியாதி முடியரசர் காலத்திலிருந்து தமிழர்களிடம் இருக்கும்
தீராத நோய்.

பிரபலங்கள் /ஊடகங்கள் சொல்வதை அப்படியே ஆட்டுமந்தையாய்
நம்பி பின் தொடர்வதும்-
பகுத்தறிவுடன் சிந்தித்து செயல்பட வேண்டிய அரசு திட்டங்களைக் கூட
உணர்வுகளின் விளிம்பில் நின்று எழுதுவதும் பேசுவதும் -
தமிழர்களின் சாபக்கேடு.