THAPPAD / slap / ஓங்கி அடித்த அடி
Thappad …
நம் சமூகத்தை நோக்கி ஒவ்வொரு பெண்ணும்
முன்வைக்கும் கேள்வி.
காதலன் என்ற நெருக்கத்தால்
கணவன் என்ற உரிமையால்
அப்பா என்ற உறவால்
மகன்/அண்ணன் என்ற ரத்த உறவால்…
ஒரு பெண்ணைக் கை நீட்டி அடிக்கும்
அதிகாரத்தை ஆணுக்கு கொடுத்திருப்பது
யார்?
கோபம் தாபம் ஏமாற்றம் தோல்வி
இதெல்லாம் யாருக்குத்தான் இல்லை!
எதிரில் இருக்கும் பெண்ணை கை நீட்டி
ஓங்கி அடித்துவிட்டால்…. அவனுக்கு
அதெல்லாம் தீர்ந்துவிடுமாம்!
இதெல்லாம் குடும்பத்தில் சகஜம்.
குடும்பம் சிதையாமல் இருக்க
ஒவ்வொரு பெண்ணும் இம்மாதிரியான
அவமான ங்களைச் சுமந்து கொண்டு
குடும்பத்திலிருந்து வெளியேறாமல்
குடும்ப பாங்காக இருந்துவிட வேண்டும்.
அப்படித்தான் அவள் அம்மா அவளுக்குச்
சொல்லிக்கொடுக்கிறாள்.
அவள் மாமியார் அவளிடம் எதிர்ப்பார்க்கிறாள்.
அவர்களுக்கும் அவர்களின் அம்மா, அம்ம ம்ம்மா,
மாமியார் மாமியாருக்கு மாமியார் இதையே தான்
சொல்லி இருப்பார்கள்.
ஒரு பெண் அடிவாங்கும் போது…
அவள் சுயம் காயப்படுகிறது.
அவள் தன்னை தன் உடலை தன் வாழ்க்கையை
கொண்டாட முடியாமல் அவள் அளவில்
அவள் மரணித்துவிடுகிறாள்.
ஆனால்… மரணித்துவிட்ட ஜடங்களாய்
அவனுடன் அவள் வாழும் வாழ்க்கையை
இச்சமூகம் அவளுக்கு மட்டும் நிரந்தரமானதாக
வைத்திருக்கிறது.
பெண்ணின் படிப்பு பதவி அந்தஸ்த்து இத்தியாதி
எதுவுமே… அவளுக்கு அவள் வாழ்க்கையில்
ஏற்படும் இந்த மரணத்திலிருந்து விடுதலையைக்
கொடுப்பதில்லை. மூச்சுக் காற்று நின்று கிடைக்கும்
சுடுகாட்டின் மரணம் மட்டுமே அவளுக்கான விடுதலையாய்... எழுதப்பட்டிருக்கிறது..
இத்திரைப்படம் இக்கருத்தை சமூகத்தில்
பல்வேறு தளத்தில் இருக்கும் பெண்களைக்
கொண்டு பேசுகிறது. சிலர் நேரடியாக பேசுகிறார்கள்.
சிலரின் உடல்மொழி மட்டும் பேசுகிறது..
இக்கதையில் அவளுக்கு இல்லத்தரசியாக இருப்பதில்
எந்த வருத்தமும் இல்லை. காலையில் பால் பாட்டிலையும்
செய்தித் தாளையும் எடுத்து வருவதில் ஆரம்பித்து
மாமியாருக்கு சுகர் லெவல் செக் செய்து
அவன் ஆபீஸ் போகும் போது கார் வரை ஓடிப்போய்
பரோட்டாவை கொடுத்து வழியனுப்புவது வரை..
தினமும் டைம் தவறாமல் ஒரே வேலயைச் செய்வதில்
அவளுக்கு வருத்தமில்லை…
ஆனால் அவன் அவளை அடித்திருக்க கூடாது…
அவ்வளவுதான்.
அவனுக்குப்பிடித்த நிறம் நீல நிறம்.
அதுவே அவள் நினைவுகளை ஆக்ரமித்து
நீல நிறமாகி அவளுக்குப்பிடித்த மஞ்சள்
நிறமே அவளுக்கு மறந்துப் போய்விட்ட தைப்
பற்றி அவள் வருத்தப்படவில்லை.
அதெல்லாம் அவள் வாழ்க்கையின்
மகிழ்ச்சியான தருணங்களாகவே இருந்தன.
அவன் அவளை ஓங்கி கன்னத்தில்
அறையும்வரை.
யார்க் கொடுத்தார்கள் அவனுக்கு
இந்த அதிகாரத்தை????
படம் முழுக்கவும் இதே கேள்வி
நம்மைத் துரத்துகிறது.
காதல் என்ற பெயரால் அனுபவிக்கும்
நிராகரிப்புகளில் அவள் பட்டுப்போய்விடுகிறாள்.
கணவன் என்ற உறவும்
குடும்பம் என்ற நிறுவனமும்
அவள் சுயத்தைக் காயடித்து
தங்கள் அதிகாரத்தை நிலை நிறுத்திக்
கொள்கின்றன.
The husband is not a master to his wife
தன்னைக் கொண்டாடவிட்டாலும் பரவாயில்லை
தன்னை தன் உணர்வுகளைக் காயப்படுத்துவதில்
தன் ஆண்மையை வீரத்தை வெளிப்படுத்தும்
ஆண்களை,, கடைசிவரை கணவனாகவும்
தன் காதலனாகவும் கொண்டிருக்கும்
வாழ்க்கையில் பெண் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பதாக
தன்னைத் தானே ஏமாற்றிக் கொள்கிறாள்.
Thappad.. காட்சிகளுக்குள் வராத இதையும்
சொல்லியது…
ஓங்கிய கைகளும்
நிராகரிப்புகளை பரிசளிக்கும் காதலும்
காயப்படுத்தும் சொற்களும்
வாழ்க்கைப்பயணத்தில் ஒவ்வொரு பெண்ணும்
கடந்து வந்தப்பாதையில்
யுகம் யுகமாக தொடர்கின்றன...
No comments:
Post a Comment