லீனா மணிமேகலையும் நானும்....., நடந்தது என்ன?

பெண்ணிய உரையாடல் நிகழ்வில் நடந்தது என்ன?
சுற்றறிக்கை வெளியிட்ட பின்னரும் பலர் என்னிடம் கேட்கிறார்கள்.
ஏனேனில் அந்த இடத்தில் அத்தருணத்தில் நான் சாட்சியாக மட்டுமல்ல
பாதிக்கப்பட்ட முதல் நபராகவும் நின்று கொண்டிருந்தேன்.

பெண்ணிய உரையாடல் தமிழ் மண்ணில் புலம் பெயர் பெண்களுடன் சேர்ந்து
நடக்க வேண்டும் என்பது என் பல வருடங்களின் கனவு. அக்கனவை நனவாக்க
நான் செய்த முயற்சிகள் பல. சென்னை பல்கலை கழகமும் சென்னை
பெண்களின் சந்திப்பும் - அ. மங்கை, வ.கீதா மற்றும் ரேவதி
எம் முயற்சியை முழுமையாக சாத்தியப்படுத்தி மிகச்சிறப்பாக
தமிழக பெண்ணிய படைப்பாளர்கள், களப்பணியாளர்களையும் அழைத்து
பெண்ணிய உரையாடல் வெளியைத் திறந்து வைத்தார்கள்.

இச்சூழலில் தோழர் லீனாவின் முதல் நாள் அமைதிப்போராட்டம் நடந்தது. லீனா
வெள்ளைவேன் துண்டறிக்கை வெளியிட்ட பிறகுதான் அரங்கில் இருந்த
அனைவருக்கும் அப்பிரச்சனை குறித்து முதன் முதலாக தெரியவந்தது.
தன் கருத்துகளை பொதுமேடையில் கவனத்திற்கு கொண்டுவர தோழர் லீனா
எடுத்த முதல்நாள் அதாவது ஜனவரி3 மாலை 4 மணி பொது நிகழ்வு
முயற்சியில் என் போன்றவர்களுக்கு கருத்து வேறுபாடுகள் இல்லை.
அப்போது தான் முதல் முறையாக நான் தோழர் லீனா அவர்களை நேரில்
சந்திக்கின்றேன். நான் அழைத்து அந்த நிகழ்வில் கலந்து கொண்டிருக்கும்
முனைவர் தங்கம் அவர்களை அழைத்துச் செல்ல ஆட்டோ டிரைவர் அரங்கின்
வெளியில் காத்திருந்தார். தொடர்ந்து கைபேசியில் அவர் தொடர்பு கொண்டிருந்த
சூழலில் அரங்கில் வைத்து கைபேசியில் பேச முடியாத சூழலில் நான் அரங்கிலிருந்து
எழுந்து வெளியில் செல்லும் தருணம், லீனாவைக் கடந்து சென்றே ஆகவேண்டும்.
'நீங்கள் புதியமாதவி தானே?" என்று அவர் கேட்டதும் நான் "ஆம்" என்று தலையசைத்து
கடந்து சென்றதும் எங்கள் முதல் சந்திப்பு.
துண்டறிக்கை என் கைக்கு வரவில்லை.

அன்றிரவு நானும் என்னுடன் தங்கி இருந்த கவிஞர் சுகிர்தராணியும் றஞ்சி
மற்றும் ஆழியாளுடன் இதுபற்றிய விவரங்களைக் கேட்டறிந்தோம். அப்போதும்
றஞ்சி உங்கள் தரப்பு நியாயங்களைக் கேட்டிருக்கின்றேன், இனி தோழர் லீனாவின்
தரப்பில் என்ன சொல்ல வருகிறார்கள் என்பதைக் கேட்டுவிட்டு தான் எங்கள்
நிலைப்பாட்டை எடுக்க முடியும் என்று சொன்னேன்.



ஊடறு ஏற்பாடு செய்த நிகழ்ச்சி அல்ல இது.
அப்படியும் ஊடறுக்கு எதிர்ப்பு தெரிவிக்க நான் என்ன சுவிட்சர்லாந்தா
போக முடியும் ? என்று கேட்ட தோழர் லீனாவின் கேள்வியின்
நியாயத்தை அக்கணத்தில் புரிந்து கொண்டவர்களில் நானும் ஒருத்தி.
தன் எதிர்ப்பை பதிவு செய்வது மட்டுமே தன் நோக்கம் என்றால்
அவருடைய முதல்நாள் போராட்டத்தில் எனக்கும் உடன்பாடே.


மறுநாள் பொதுநிகழ்வில், என் தலைமையில் நிகழ்ச்சி
நடந்துக் கொண்டிருக்கும் போது
எழுத்தாளர் பாமா பேசி முடித்து
எழுத்தாளர் தமிழ்ச்செல்வி தன் படைப்பை வாசிக்கும் தருணத்தில்
லீனா மேடையை நோக்கி வந்தார். அவர் நேரடியாக எழுத்தாளர் பாமாவை நோக்கிப்
பேசினார். முதல் நாள் நிகழ்வுக்கு வராத பாமாவுக்கு எதுவும் புரியவில்லை.
அந்நிலையில் நான் எழுந்து லீனாவிடம்
"இந்த நிகழ்வு முடிந்து பேசலாம் தோழர்"

லீனா வின் எதிர்ப்பு


"உங்கள் சகப்படைப்பாளர்கள் மேடையில் அமர்ந்திருக்கிறார்கள்,
அவர்களை மதிப்போம், நிகழ்ச்சி முடியட்டும் தோழர், பேசலாம்"

லீனா எதிர்த்தார். கேட்கவில்லை.

"எனக்கும் உங்களுடன் பேச வேண்டி இருக்கிறது தோழர்,
கட்டாயம் நேரம் தருகின்றேன், பேசலாம் தோழர்"

நீ என்ன சொல்வது, நான் என்ன நீ சொல்லிக் கேட்பது என்கிற
தோரணையில் அப்போதே அக்கணமே அந்த மேடை தனதாக
வேண்டும் என்று உரத்தக்குரலில் லீனா மீண்டும் என்னிடம்...

நான் பொறுமை இழக்கவில்லை.
லீனாவுக்கு பேச இடம் கொடுத்தால் என்ன நடக்கும்? என்பதை நான்
அறிந்திருந்தாலும் அதற்கும் நான் அச்சப்படவில்லை.
என்னால் முடியும் என்ற நம்பிக்கை அக்கணம் வரை என்னிடம் இருந்தது.

ஆனால்...?


நான் என் பொறுப்பிலிருந்து தோழமையுடன் கேட்டுக்கொண்ட எந்த ஒரு சொல்லையும்
உள்வாங்கிக் கொள்ள தோழர் லீனா ஏன் மறுத்தார்?

"எனக்கும் உங்களுடன் பேச வேண்டி இருக்கிறது தோழர் " என்று நான் சொன்ன
வார்த்தைகள் அரங்கில் கடைசி வரிசையில் இருந்தவருக்கும் கேட்டிருந்ததே,
லீனாவுக்கு மட்டும் , அதுவும் என்னருகில் நின்ற தோழர் லீனாவுக்கு மட்டும்
ஏன் கேட்கவில்லை?
கேட்கும் மனநிலையில் அவர் இல்லையா?
என்னையும் என் வேண்டுகோள்களையும் நிராகரித்தன் மூலம் லீனா
அந்த அரங்கத்தில் எதை எதிர்பார்த்தார்?
ஜனநாயக முறையில் நடந்துக் கொண்ட என்னை தோழர் லீனா
ஏன் அவமதித்தார்?
அந்த நிகழ்வில் தலைமை என்ற பொறுப்பிலிருந்து நான் திறந்த
அனைத்து கதவுகளையும் கடந்து சென்றவர் தோழர் லீனா அவர்கள் தான்!


நிகழ்ச்சி என் கட்டுப்பாட்டிலிருந்து நழுவியதற்கு யார் காரணம்?


பேச வேண்டும் என்றும் அதற்கு நான் நேரம் தருவேன், கட்டாயம் வாய்ப்பு
தரப்படும் என்று என் தரப்பிலிருந்து உறுதி தரப்பட்ட பிறகும்
தோழர் லீனா தன் இருக்கையில் அமர்ந்திருக்கலாம், பேசி இருக்கவும்
முடியும்,
ஒருவேளை அந்த மேடையில் வெள்ளைவேன் குறித்து பேச வேண்டும்
என்ற நோக்கமே அவருக்கு இல்லையோ என்னவோ?
தனக்குத் தரப்பட்ட வாய்ப்பை அவர் நிராகரித்ததை எப்படித் தான்
புரிந்து கொள்வது?

லீனாவின் விளம்பர உத்திகளையும் வெள்ளைவேன் கதைகளை எல்லாம்
புறம்தள்ளிவிட்டு அதிகார துர்வாசனை என்று கூவம் நதிக்கரையில்
நின்று கொண்டு அவர் அலறும் குரலும் அதன் வீச்சும் டில்லி,
கேரளா என்று பறந்து கொண்டிருக்கிறதாம்.

மும்பை டில்லி நண்பர்கள் என்னிடம் சொல்லி சொல்லி
கவலைப்படும் தொனியில் துக்கம் விசாரிக்கின்றார்கள்!



முதல் நாள் நிகழ்வில் அமைதியாக போராட்டம் நடத்தி சென்ற தோழர்
லீனா இரண்டாவது நாள், அதிலும் குறிப்பாக தலித் தலைமை, தலித்
படைப்பாளர்கள் இருக்கின்ற அரங்கில் வந்து தலித்துகளை அவமதித்தார்
என்று அரங்கிலிருந்த இளைஞர் ஒருவர் என்னிடம் சொன்ன போது
உண்மையில் அதிர்ந்து போனேன்!
அவரிடம் தலித் அரசியலுக்கும் தலித் படைப்புகளுக்கும் இம்மாதிரியான'
விளம்பரஙகள் தேவையில்லை, தயவுச்செய்து பிரச்சனைகளைத் திசைத்'
திருப்பாதீர்கள் " என்று கண்டிப்புடன் சொல்லிவிட்டு நகர்ந்தேன்.


ஜனநாயகத்தின் எல்லா கதவுகளையும் உடைத்து எறிந்துவிட்டு
வன்முறையைத் தூண்டி அதில் விளம்பரம் தேட வேண்டிய அவசியம்
என் போன்றவர்களுக்கு இல்லை.


வேதனைத் தருகிறது தமிழகத்தின் அரசியல் சூழல் மட்டுமல்ல,
தங்களைப் போராளிகளாக பெண்ணியவாதிகளாக படைப்பாளர்களாக
எப்போதும் தன்னை மட்டுமே முன்னிறுத்தி சுயவிளம்பரங்களில்
சுயலாபங்கள் தேடும் பெண் முகங்கள் கண்டும் வெட்கப்படுகின்றேன்.

மிகச்சிறந்த கட்டுரைகளும் பேசு பொருள்களுமாக நடந்து முடிந்த
பெண்ணிய உரையாடலின் முதல் பதிவு இம்மாதிரியான ஒரு
பதிவாக நடந்துவிட்ட அவலத்திற்காக வேதனைப்படுகின்றேன்.