நானும் எழுதுகிறேன்

நானும் எழுதிக்கொண்டுதான் இருக்கிறேன்
ஏன் எழுதுகிறேன் என்பது தெரியவில்லை.
நேற்று சொன்ன காரணங்கள் இன்று என்னைப் பார்த்து சிரிக்கின்றன.
நான் எழுதிதான் புரட்சி ஏற்பட்டுவிடப் போகிறது என்பதலோ
சமூகத்தில் மாற்றம் நிகழ்ந்துவிடும் என்பதலோ எழதவில்லை.
நான் எழுதுவதை நிறுத்திவிட்டால் தமிழ்த்தாய் ஒன்றும் தற்கொலை
செய்து கொள்ளப்போவதில்லை ! என்பதை நன்கு அறிவேன்.
ஆகச்சிறந்த எழுத்தாளராக பிரபலமாகி கொண்டாடப்படுவதற்காக
எழுதும் எந்த லட்சணங்களும் எனக்கோ என் எழுத்துக்கோ
கொஞ்சமும் இல்லை. அந்த வரிசையில் நானும் என் எழுத்துகளும்
இல்லை இல்லை என்பதால் வருத்தப்படுவதற்கு மாறாக
அதுவே எனக்குத் தலைக்கனமாகி இருப்பதாக என்னையும் என்
எழுத்துகளையும் அறிந்த தோழி சொல்கிறாள். அவள் அப்படி
சொன்னவுடன் என் தலையைத் தூக்கி சுமப்பது எனக்கே பெரும்
சுமையாகி அதைக் கழட்டி வைக்கவும் முடியாமல் அவஸ்தைப்படுகிறேன்.
ஆனாலும் எழுதுகிறேன் எழுதிக்கொண்டுதான் இருக்கிறேன்.
எழுத்து என் இருத்தலுக்கான மூச்சாகிவிட்டதால் எழுதிக்கொண்டு
 இருக்கிறேனா? அல்லது  எழுத்து மவுனமொழிக்குள் வசப்படும்
 யோக நிலையை எட்டமுடியவில்லை என்பதால்
 எழுதிக்கொண்டு இருக்கிறேனா..?
நானும் எழுதிக்கொண்டுதான் இருக்கிறேன்.