சிறுகதை : லைஃப் ஸ்டைல்

லைஃப் ஸ்டைல்
----------------->> புதியமாதவி, மும்பை

சென்னையிலிருந்து வந்திருக்கும் நண்பர்களை அப்படியே லைஃப் ஸ்டைல் மால் ஷாப்பிங்கிற்கு
அழைத்துச் செல்வதில் இப்போதெல்லாம் ஏக குஷி. அப்படித்தான் அன்றும் நண்பர்கள் அரங்கநாயகியும்
சிவாபிள்ளையும் லைஃப் ஸ்டைலைப் பார்த்து மலைத்துப் போய் நின்றதைக் காண சின்னதாக
ஒரு பெருமை எட்டிப்பார்த்தது. என்னவோ மும்பை வாசிகள் எல்லோரும் இந்த மாதிரி பளபள
குளு குளு வாழ்க்கை வாழ்ந்து கொண்டிருப்பது போல அவர்கள் நினைப்பதாக நான் நினைத்து
அதில் ஓர் சந்தோஷம்.

சிறப்பு பொருளாதர மண்டலங்களைப் பற்றிய கருத்தரங்கில் கலந்து கொண்டு பேப்பர் வாசிக்கத்தான்
சிவாபிள்ளையும் அரங்கநாயகியும் மும்பை வந்திருந்தார்கள். அரங்கநாயகியின் பேப்பர் சுமாராக
இருந்தது. சிவாபிள்ளை அதிகமான புள்ளிவிவரங்களைக் கொடுத்து அதிகமாக போரடித்தார்.
இரவு டிரெயினில் இருவரும் சென்னை செல்ல வேண்டும். மும்பை வருகிறவர்கள் எல்லோருக்கும்
மும்பையில் ஷாப்பிங் போக வேண்டும் என்பது தவிர்க்க முடியாத நிகழ்வாக இருப்பதை
பலமுறை நான் பார்த்திருக்கிறேன். அப்படித்தான் அவர்கள் இருவரும் வந்ததலிருந்தே சொல்லிக்
கொண்டிருந்தார்கள் ஷாப்பிங் போகனும் என்று.

காரை பார்க்கிங்கில் நிறுத்திவிட்டு வருவதற்குள் இருவருக்கும் பொறுக்கவில்லை. எது எடுத்தாலும்
99/ என்று விளம்பரப்படுத்தியிருக்கும் கடைக்குள் நுழைந்துவிட்டார்கள். எதை எடுக்க எதை
பார்க்க என்பது தெரியாமல் சின்னக் குழந்தையாக இருவரும் ஒவ்வொரு பொருளாகப் பார்த்துக்கொண்டே
வந்தார்கள். பால்கனியில் தொங்கவிட காற்றில் அசைந்து ரம்மியமாக ஒலிக்கும் மணிகளை
எடுத்துப் பார்த்தார் சிவாபிள்ளை. அதில் இரண்டு மூன்று டிசைன்களை எடுத்துக்கொண்டு
வந்து என்னிடம் காட்டினார்.
அரங்கநாயகி புதுவீடு கட்டி குடியேறி இருக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு புதுவீட்டுக்கு எதுவுமே
வாங்கிக்கொடுக்கவில்லை, இதை வாங்கிக் கொடுக்கவா? என்று என்னிடம் கேட்டார்.
அவருக்கு என்ன இஷ்டமோ அதை வாங்கிக் கொடுக்கட்டுமே நாம் எப்படி இதில் கருத்து
சொல்ல முடியும்? என்று மனசில் நினைத்துக் கொண்டே ஒரு கவரிங் புன்னகையைச் சிந்தி
"ஓ.. கொடுக்கலாமே நல்லா இருக்கு சார்.." என்று சொல்லிவைத்தேன்.

இந்த மூன்றில் எதை எடுக்கட்டும்?

இது என்னடா பெரிய வம்பா போச்சு.. ம்ம்ம் அவர் கையில் வைத்திருக்கும் ஒவ்வொரு ஆடும்
மணிகளையும் வாங்கிப் பார்த்துவிட்டு என்னவோ எனக்கு அதைப் பற்றி எல்லாம் தெரிந்ததுபோல
''இது வேண்டாம்.. ரொம்ப கனமா இருக்கு..
இது.. கலர் கண்ணைப் பறிக்கிற மாதிரி இல்ல...
ஆங்.. இது நல்லா இருக்கே.. என்ன சார் ..இது எப்படி இருக்கு.."

"நானும் இதைத் தான் நினைச்சேன் மேடம்..நம்ம ரெண்டு பேரின் டேஸ்ட்டும் ஒன்றுபோலவே
இருக்கு.."

"அடக் கண்றாவியே...! இதை வந்ததலிருந்து எத்தனைத் தடவை சொல்லிச் சொல்லி"

அப்புறம் கண்ணாடிக்குடுவையில் மூங்கில் செடிகள்.. செடிகளின் தண்டுகளைச் சுற்றி கலர் கலரான
கூலாங்கற்கள், சோவிகள், சிப்பிகள். பார்க்க ரொம்பவே அழகாக இருந்தது.
மேடம் சென்னையில் இதுவே முந்நூறு ரூபாய்.. இங்கே 99க்கு கிடைக்குதுனு என் மனைவியிடம்
சொன்னால் இன்னும் இரண்டு மூன்று அவள் தம்பி தங்கைகள் வீட்டுக்கும் வாங்கிட்டு வந்தால் என்ன
என்று சண்டை போடுவாள்.. சிவாபிள்ளை ஒன்று எடுக்க, அரங்கநாயகியும் ஒன்றெடுக்க
அதை அப்படியே ப்ளாஸ்டிக் பையில் போட்டு கட்டிக் கொடுத்தான் கடையில் இருக்கும் பையன்.
சார்.. வீட்டில் போய் இந்தப் பிளாஸ்டிக்கை எடுத்தா போதும் ஆனா.. செடியில் காற்று படறமாதிரி
வைக்கனும்.. இல்லாட்டி டிரெயினில் கொண்டு போவதற்குள் வாடிப் போயிடும்.. என்று சொல்லிவிட்டு
பக்கத்தில் வந்து மெதுவாக "இந்தச் செடி வாங்கி வாடிப் போகக்கூடாது சார்... " என்று வாக்குச்
சொல்லிவிட்டு போனான்.

அவன் பில் போடும் போதுதான் நினைவில் வந்தது.
கவுண்டரில் போய் இந்த இரண்டு மூங்கில் செடிகளுக்கும் தனியாக பில் போடுங்க . என்றேன்.

இந்தச் செடியை மட்டும் யாராவது வாங்கி கொடுத்துதான் நம் வீட்டில் வைக்கனும் சார்..
நம்மளே வாங்கி வச்சிக்க கூடாது..

எனக்குத் தெரிந்த பெஃன்குய் விஷய ஞானத்தைக் காட்டினேன். இரண்டு பேருக்கும் ஏக
சந்தோஷம். என் தரப்பில் நான் அவர்களுக்கு வாங்கி கொடுக்கிறேன் என்பதைவிட
அவர்கள் வீட்டுக்கு சாஸ்திரங்களின் படி மிகப் பெரிய தவறு நடக்க இருந்ததைத் தடுத்து
நிறுத்திவிட்டதில். எவ்வளவு பெரிய தவறு செய்ய இருந்தோம்.. இதை நாமே வாங்கிட்டு போய்
நம்ம வீட்டில் வைத்திருந்தால் என்ன ஆகியிருக்கும்? என்ற எண்ணமும் அவர்கள் மனதில்
வந்திருக்க வேண்டும்.

கடையை விட்டு வெளியில் வந்தவுடன் அவர்கள் முகத்தில் அப்படி ஒரு சந்தோஷம்.
' மேடம்.. இந்த மூங்கில் செடி மட்டுமில்லே.. இந்த லாஃபிங்புத்தா சிலை இருக்கில்லே இதையும்
நமக்கு நாமே வாங்கி வச்சிக்க கூடாது..' என்று சொல்லிவைத்தேன்.
'அப்படியா இதை ஏன் முதல்லேயே சொல்லலை.. உங்களையே எங்கள் ரெண்டுபேருக்கும்
சிரிக்கும் புத்த பகவானை வாங்கித்தரச் சொல்லியிருப்போமே" என்றார் சிவாபிள்ளை.

ஒரு வழியாக இத்தாலியன் கிட்சன், அட் ஹோம் பர்னிச்சர், வெட்னஸ்டே ஷாப்பிங் , ஷாப்பர்சஸ் ஷாப்
என்று ஒவ்வொரு கடையாக அழைத்துச் சென்று வெளியில் வரவும் ஷாப்பர்ஸ் ஷாப்பின்
ஹைபர் கடைக்குள் நுழையும் போது மணி பிற்பகல் இரண்டாகிவிட்டது. அதுவும் நுழைவாயிலின்
இடது புறம் நாக்கில் எச்சில் ஊற வைக்கும் உணவுப் பொருட்கள். பொரித்த மீன்,
சிக்கன் லாலிபாப், சுட்ட மட்டன், பெரிய பெரிய எலக்ரிக் கிரில்களின் சுழன்று கொண்டிருக்கும்
தோல் உரித்த முழுக்கோழிகள், வகை வகையான கறி வகைகள், பஞ்சாபி, காஷ்மீரி,
சிந்தி, குஜராத்தி, சவுத் இந்தியன் உணவு வகைகள்.. அத்தனையும் பார்த்தவுடன் அந்த இடத்திலிருந்து
இருவரும் நகர்வது மாதிரி தெரியவில்லை. கண்ணில் பட்டதை எல்லாம் வாங்க வேண்டும்
என்று சிவாபிள்ளை பரபரப்பு.. சார்.. எவ்வளவு சாப்பிட முடியும்? வேண்டாம் சார்..
நாளைக்கு டிரெயினில் போகனும் நீங்க..' என்று எச்சரிகை கொடுத்துவிட்டு அவர்களுக்காக
உணவு அயிட்டங்களை வாங்க கூப்பன் வாங்கினேன். ஒவ்வொரு கூப்பனையும்
வெவ்வேறு கவுண்டரில் கொடுக்க வேண்டும். பொரித்த மீனுக்கு தனிக் கவுண்டர், ரைஸ்ஸுக்கு
தனி, சிக்கனுக்குத் தனி.. ஒவ்வொன்றாக கொடுத்த அங்கே வெள்ளை சீருடையில் இருக்கும்
இளம் ஆண்- பெண்கள் ஒவ்வொரு பிளேட்டையும் ஓவனில் வைத்து சூடு செய்து
சுடச்சுட கொடுத்தார்கள்.
நின்று கொண்டு சாப்பிட வசதியாக உயரமான டேபுள்கள் போடப்பட்டிருந்தன. பக்கத்தில்
அக்குவாகார்ட் குடிதண்ணீர் வசதி. தண்ணிரைக் குடிக்க டிஸ்போஷபல் க்ளாஸ்கள்.
ஒரு பிளேட் சிக்கன் லாலிபாய் 50 ரூபாய்தான். இதுவே ஓட்டலுக்குப் போநா எண்பது ரூபாய்க்கு
மேலே. ஹோட்டலுக்குப் போனா எப்படியும் குடிக்கறதுக்கு மினரல் வாட்டர்தான் வாஙகி ஆகனும்.
இல்லாட்ட கார்ப்பரேஷன் தண்ணிரைக் குடிச்சிட்டு டாக்டருக்கு தெண்டம் அழனும்..
நம்ம கண்ணு முன்னாலேயே சமைக்கிறான்.. என்ன நீட்டா இருக்கு பாருங்க.. "
மூக்கில் வேர்த்து வழிய சிக்கனைக் கடித்துக் கொண்டே மூக்கையும் 'ம்ம்க்மம்ம்' என்று
உள்ளுக்குள் இழுத்துக்கொண்டு வாயில் சிக்கன் துண்டுகளுடன் பேசினார் சிவாபிள்ளை.
வழக்கம்போல அரங்கநாயகி மேடம் ' எனக்கு இதுப் பிடிக்காது.. இது ஒத்துக்காது''" என்று
பிகு செய்து கொண்டிருந்தார்கள்.
'இப்படி சாப்பிட்ட எப்படி மேடம்.. இந்த விலையிலே இப்படி கிடைக்குமா? கிடைக்கும் போது
ஒரு வெட்டு வெட்ட வேண்டாமா.. என்னப் பாருங்க" என்று சொல்லிக்கொண்டே அரங்கநாயகிக்காக
மேங்கோலஸ்ஸி வாங்கி வந்தார்.

சாப்பிட்டு முடிந்தவுடன் கடைக்குள் நுழைந்தோம். வரிசையாக் அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருக்கும்
வகை வகையான வீட்டுக்குத் தேவையான அனைத்தும் ஒரிடத்தில் குவிந்து கிடப்பதைப் பார்த்து
ஒவ்வொன்றாய் எடுப்பது எடுத்ததை அப்படியே மீண்டும் வைப்பதுமாய் இரண்டு பேருனம்
என்னுடன் நடந்தார்கள். துடைப்பத்திலிருந்து யுரேகா க்ளீனர் வரை எல்லாம் இருந்தது.
'அம்மா அப்பாவைத் தவிர மற்ற எல்லாம் இந்த ஒரே கடையில் வாங்கிடலாம் போலிருக்கு'
என்று ஆச்சரியப்பட்டார் அரங்கநாயகி மேடம்.

சென்ற வாரம் வந்திருந்தப் போது லிக்குயிட் டெட்டால் ஹேண்ட் வாஸுடன் ஒரு கோல்கேட்
இலவசமாகக் கிடைத்தது. அந்த ஸ்க்கீம் இருக்கிறதா என்று அங்fகு நின்று கொண்டிருந்த
சேள்ஸ் கேளிடம் கேட்டேன். இப்போது அதில்லை என்றும் டெட்டால் ஹேண்ட் வாஸூடன்
ஒரு கர்ர்னியர் புதிதாக அறிமுகப்படுத்தியிருக்கும் ஃபேஸ் பேக் இருப்பதாகச் சொன்னாள்.
அந்த வாரம் என்னென்ன ஸ்கீமெல்லாம் இருக்கிறது என்று ஒரு பட்டியல் ஒப்பித்தாள.

5 கிலோ பாசுமதி அரிசி வாங்கினால் 1 கிலோ சீனி இலவசம்
5 கிலோ அன்னபூர்ணா ஆட்டா வாங்கினால் 1 கிலோ சர்ஃப் எக்ஸல் இலவசம்
5 லிட்டர் சன் பிளவர் எண்ணேய் வாங்கினால் 1 கிலோ பாசுமதி அரிசி இலவசம்..
5 டவ் சோப் வாங்கினால் ஒரு 250கிராம் சன்சில்க் ஷாம்பூ இலவசம்

மொத்தம் ஆயிரம் ரூபாய்க்கு மேல் வாங்கினால் ஒரு நான் ஸ்டிக் தவா இலவசம்
ருபாய் 2500க்கு மேல் வாங்கினால் ஒரு டபுள் கார்ட் பெட்சீட் இலவசம்..

எல்லாவற்றுடனும் ஏதாவது ஒன்று இலவசமாக வந்து வாங்குபவர்களை குஷிப்படுத்திக்
கொண்டிருந்தது.
அரிசியில் மட்டும் 45 வகையான அரிசிகள்..
பருப்பில் 13 வகை.. ஒரு தூசி கிடையாது. அப்படியே பகலிலும் எரிந்து கொண்டிருக்கும்
அந்த நியோன் வெளிச்சத்தில் அரிசிகள் மின்னின.
வெஸ்ட் இண்டியா கடையில் 50 விழுக்காடு தள்ளுபடி சேல்ஸ் என்று போட்டிருந்தார்கள்.
இரண்டு பேரும் உள்ளே நுழைந்து டீ ஷர்ட், காஸுவல் வேர் என்று எடுக்க ஆரம்பித்தார்கள்.
அதுவும் ரூபாய் 99, ரூபாய் 150, ரூபாரய் 250 என்று போர்டு போட்டு தொங்கவிடப்
பட்டிருக்கும் சட்டைகளைப் பார்த்தவுடன் சிவாபிள்ளைக்கு ஏக சந்தோசம்.
'மேடம் தையல் கூலியே 125க்கு மேலே கொடுக்க வேண்டியிருக்கு.. இங்கே என்னடானா
99க்கும் 150க்கும் இவ்வளவு நல்ல சட்டை துணியே கிடைக்குதே..
அவருக்கு இரண்டு, அவருடைய மகனுக்கும் நான்கு என்று எடுத்துக் கொண்டார்.
அரங்கநாயகியும் தன் அக்காபிள்ளைகள், அண்ணன் பிள்ளைகளுக்கும் தன் கணவருக்கும்
என்று மொத்தம் எட்டு சட்டைகளை எடுத்துக் கொண்டு நடந்தார்கள்.
கவுண்டரில் பில்போடும் போது தான் தெரிந்தது.. 99 ரூபாய் என்று போட்டிருக்கும் இடத்தில்
தொங்கிக்கொண்டிருக்கும் சட்டைகள் எல்லாமே 99 ரூபாய்க்கானதில்லை என்பது,
சிவாபிள்ளைக்கு கோபம் வந்தது. 'யூ ஆர் சீட்டிங் த பப்ளிக்' என்றார்.
'ந்நோ சார்.. அங்கே என்ன எழுதியிருக்கிறது என்று பாருங்கள்.. ரூபிஸ் 99 ஆன்வெர்ட்ஸ் என்று
எழுதியிருக்கிறது பாருங்கள்.. ' என்றான்.
பாவிகளா.. ருபாய் 99 என்று யானை மாதிரி எழுதிவச்சிட்டு பக்கத்திலே ஆன்வெர்ட்ஸ்ங்கிறதை
பைனாகுலர் வச்சி பாக்கிற மாதிரி எழுதி எலலர்ரையும் முட்டாளாக்கிட்டு இருக்கீங்க!'
என்று சென்னை தமிழில் ஏக வசனத்தில் அவர்களைத் திட்டிக்கொண்டே வந்தார்.
கடைசியில் லைஃப் ஸ்டைல் ஷாப்பிங்கில் ஏற்பட்ட குஷி இப்படி அவருக்கு மூட் அவுட்டாகிற
மாதிரி ஆனதில் எனக்கு வருத்தமாக இருந்தது.
காரில் ஏசியை ஆன் செய்து ஹை வேயில் வேகமாக வீட்டுக்கு வந்து கொண்டிருந்தோம்.
அவருடைய காமிராவுக்கு செல் தீர்ந்து போனதைச் சொல்லி வாங்குவதற்காக முலுண்ட்
காய்கறி மார்க்கெட் அருகிலிருநக்கும் கடைக்குப் போனோம். கடையில் நின்ற கொஞ்ச
நேரத்தில் எங்கள் மூவருக்கும் வேர்த்துக் கொட்டியது. காலையில் 10 மணியிலிருந்து
பிற்பகல் 3.30 வரை லைஃப் ஸ்டைலில் ஏசியில் ஷாப்பின்ஹ் செய்த போது ஏற்ப்டாத
எரிச்சல் அந்தக் கடையில் காத்திருந்த 10 நிமிடத்தில் ஏற்பட்டது.
"ஃபேன் போடச் சொல்லி சிவாபிள்ளை சொல்லவும்
' அபி த் தோ பவர் கட் ஹை. லோ ஷெட்டிங்'
3 மணி நேர பவர் கட் மே மாதத்தில் எட்டு மணி நேரமாகப் போகிறது என்று
கவலையுடன் சொன்னார் கடைக்காரர்.

பத்தடி தள்ளி அவ்வளவு பெரிய கடைகளில் எல்லாம் பவர் கட் இல்லை.. இந்த ஆளு
நம்மளை ஏமாத்தறான் பாருங்க என்றார் சிவாபிள்ளை.

அவன் நம்மை ஏமாத்தலை சார்.. உண்மை அதுதான் என்று அவரிடம் நான் சொன்னதை
அவர் கண்டு கொண்ட மாதிரியே இல்லை.

காம்பவுண்டுக்குள் நுழைந்தவுடன் காரைப் பார்க்கிங் செய்துவிட்டு பின்பக்கமாக லிஃப்டை நோக்கி நடந்தேன்.
தூக்கி மடித்து வைத்திருக்கும் பேண்ட், சாயம் போன சிவப்புக்கலர் பனியனுடன் என்னிடம் ஓடி வந்தான்
அவன்.
"மேடம் உங்க கார் துடைக்க யாரையும் வச்சிருக்கீங்களா.. நான் இப்போ உங்க காலனியில் கார் துடைக்கற
வேலையைச் செய்திட்டிருக்கேன். நீங்க எப்படியும் எனக்கு உங்க கார் துடைக்கிற வேலையைத் தரனும்."
அவன் வேகமாகப் பேசினான்.
ஏ ஒன் கடைக்காரந்தானே இது. இவனுக்கு என்னாச்சு.. கடையில் கல்லாவில் உட்கார்ந்து கொண்டு
ஒவ்வொரு வாடிக்கைக் காரர்களுக்கும் அவரவர் பயன்படுத்தும் பிராண்ட் பெயர்களை நினைவில்
வைத்துகொண்டு அது படி சாமான்களை எழுதி அனுப்பும் அவனா இவன்.
ஆளைப் பார்த்தவுடன் அவன் ப்ளாட் எண்ணை எழுதிதான் பில் போடுவான். கிட்டத்தட்ட 1000 பேருக்குமேலிருக்கும்
இந்தக் குடியிருப்பில் ஒவ்வொருவரின் தேவையும் அவனுக்குத் தெரியும்.

சப்பாத்தி செய்ய கோதுமையைத் திரித்து வீட்டுக்கு அனுப்பிவிடுவான். அதற்கெல்லாம் எதுவும் சர்வீஸ் சார்ஜ்
கிடையாது. சக்தி அப்பளம் வந்தவுடன் மறக்காமல் நான் போனால் சொல்லுவாந்.
'மேடம்.. அப்பளம் ஆகயா.. சாமான்க்கே சாத் பேஜ்னேது.." என்று கேட்பான்.
என் பதிலுக்கு காத்திருக்காமல் ஒரு பாக்கெட் அப்பளம் என் பில்லில் சேர்க்கப்படும்.
கிட்டத்தட்ட அந்தக் காலனியில் குடியிருக்கும் எல்லா மக்களின் மொழியும் ஓரளவு அவனுக்குத் தெரியும்.
அன்று அப்படித்தான்.. ஒரு வயதானப் பாட்டி அவனிடம் வந்து
"அரைக்கிலோ சீனி" என்று சொல்ல சரியாக சீனியை எடுத்தான்.
அருகில் நின்ற எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.
' தமிழ் ஸிக்கயா?' என்று கேட்டேன்.
சிரித்துக் கொண்டெ அந்தப் பாட்டியைப் பார்த்தான்.
பாட்டி கடைக்கு வர ஆரம்பித்தப் பின் தமிழ் கற்றுக்கொள்ள ஆரம்பித்துவிட்டதாக சொல்ல
இருவரும் சேர்ந்து சிரித்தோம். பாட்டிக்கு நானும் தமிழ்க்காரிதான் என்று அறிந்து கொண்டதில்
ஆச்சரியம்.
எந்த ஊரு எத்தனைப் பிள்ளைக என்று எல்லாம் விசாரிக்க ஆரம்பித்துவிட்டார்கள்.
இப்போது கொஞ்ச காலமாக ஏ ஒன் கடையில் அதிகம் வியாபாரமில்லை.
எனக்கே கடைசியாக எப்போது ஏ ஒன் கடைக்குப் போனோம் என்று நினைவில்லை.
ப்ல மாதங்கள் ஆகிவிட்டது அவன் கடைக்குப் போய்.

உ.பி.காரன். அவன் ஊரிலிருக்கும் எல்லோருமே இந்தியாவில் வெவ்வேறு நகரங்களில்
கடை வைத்திருப்பவர்கள் என்று அவன் சொல்லியிருக்கிறான்.
கம்பீரமாக புன்னகையுடன் கடையில் கல்லாவில் உட்கார்ந்து கொண்டு வியாபாரம் செய்யும்
அவனுக்கு இப்போது கார்த்துடைக்கும் வேலை வேண்டி நிற்கும் அவசியம் என்ன வந்தது?

'இந்த மாதம் முடியட்டும், அடுத்த மாதத்திலிருந்து.. இப்போது கார்த்துடைக்கும் பையன் பாதிநாட்கள்
வருவது இல்லை. அவனுக்கு குட்பை சொல்லிவிட வேண்டியதுதான் என்று முடிவு செய்து கொண்டேன்.

கை நிறைய லைஃப் ஸ்டைலில் வாங்கிவந்த ஷாப்பிங் பைகளுடன் நாங்கள் மூவரும் நடந்துச்
செல்வதை ஏக்கத்துடன் பார்த்துக் கொண்டே நின்றான் அவன்.

-----------------------------

திராவிட அரசியல்

பேராசிரியர் சுபவீயின் நேர்காணலை முன்வைத்து:

சில நேரங்களில் சில மனிதர்கள்..........

புதியமாதவி, மும்பை

காவிகளுக்கு நடுவில் மஞ்சள் துண்டு மேடை ஏறும்போதெல்லாம் புருவங்கள் உயர்ந்த காலங்கள்மாறிவிட்டது. அண்மையில் காவியுடையுடன், வெள்ளை உடையுடன் வந்தவர்களுடன் ஒரே மேடையில் அமர்ந்துஅவர்களுடன் ஆன்மீகம் பேசாமலும் அவர்கள் இவருடன் அரசியல் பேசாமலும்காமிராவின் ஒளிச்சேர்க்கையில் புன்னகைத்த தருணங்கள் யாருக்கும் அதிர்ச்சியைத் தரவில்லை.ஏன் வீட்டிற்கு வந்தவரின் கால்களின் விழுந்து குடும்பத்தினர்வணங்கியதும் கண்டு யாரும் அலட்டிக் கொள்ளவில்லை.என்றைக்கு திருமூலரின் 'ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன்' என்ற திருமந்திரத்தைத் திருடி தனதாக்கிக் கொண்டார்களோ அன்றைக்கே இந்தக் காட்சிகளுக்கான வசனங்களை எழுதிவிட்டார்கள்!1980களில் என் போன்றவர்கள் கல்லூரிகளில் படிக்கும் போது தலையில் வைத்துக் கொண்டாடிய எழுத்தாளர்களில் ஒருவர் ஜெயகாந்தன்.

1960 களில் அவருடைய கதைகளுக்காகவேபத்திரிகைகளைக் காத்திருந்து வாங்கிச் சென்றவர்கள் உண்டு என்று சொல்வார்கள்.அப்போதும் சரி எப்போதும் அவர் திராவிடக் கட்சிகளை, கருத்துகளை, தலைவர்களை, எழுத்துகளைசகட்டுமேனிக்குத் திட்டி இருக்கிறார். அன்றைக்கு அவருக்கு எவ்வளவு பெரிய திராவிட அமைப்பிலிருந்தும் விருதுகளோ பரிசுகளோ அறிவித்திருந்தாலும் 'என் படைப்புகளுக்கு விருது வழங்கும் தகுதி இவர்களுக்கு இருக்கிறதா?' என்ற கேள்வியை முன்வைத்து அவருக்கே உரிய தொனியில் கம்பீரமாக குரைத்திருப்பார்! ஞானபீட விருது வாங்கியவருக்கு முரசொலிஅறக்கட்டளையின் விருது வழங்கப்பட்ட போது 'அடடா இப்போது யாருக்கு தகுதி கூடி விட்டது' என்பது தெரியாமல் இலக்கியவாதிகள் தலைமயிரைப் பிய்த்துக் கொண்டதுதான் மிச்சம்!இந்த இரண்டு காட்சிகளையும் காணும்போது இவர்களுக்கு நடுவில் கம்பீரமாக நிமிர்ந்து நிற்கிறார் இசைஞானி இளையராஜா.

எனக்கும் கூட அந்தக் கலைஞன் குறித்து சில வருத்தங்கள் இருந்தது. சில இன்னும் இருக்கிறது. இசைஞானி இளையராஜா அவர்கள் தந்தை பெரியாரின் படத்திற்கு இசையமைக்க மாட்டேன் என்று கூறியவுடன் வருத்தப் பட்டவர்களில் நானும் ஒருத்திதான். உலகத் தமிழர் பண்பாட்டு இயக்கத்தின் ஆண்டுவிழாவில் (19-11-2006)சிறப்பு விருந்தினராகக் கலந்து கொள்ள மும்பை வந்திருந்த சுப.வீர பாண்டியன் அவர்கள்பொதிகைமைந்தன் மும்பை தமிழ் டைம்ஸ் நாளிதழுக்காக கண்ட நேர்க்காணலில் இது குறித்த கேள்விக்கு பதில் சொல்லும்போது" இளையராஜா அப்படி சொல்லியிருப்பாரானால் அவர் மீது கோபப்படுவதை விட அவருக்காக வருத்தப்படுவதற்குத் தான்கூடுதல் இடம் இருக்கிறது. இளையராஜா போன்றவர்களும் நம்மைப் போன்றவர்களும் இன்றைக்கு சமூகதளத்தில்இந்த இடத்தில் இருப்பதற்கே தந்தை பெரியார்தான் காரணம். அந்த நன்றியுணர்ச்சியை இளையராஜாவும் பிறரும்மறந்து விடக் கூடாது.

நான் ஒரு செய்தியை இங்கே குறிப்பிட வேண்டும். 1924ம் ஆண்டு வைக்கம் போராட்டம்பற்றி அய்யா பெரியார் அவர்கள் எழுதுகிற போது குறிப்பிட்ட செய்தி இது.'வைக்கத்திலிருந்து போராட்டத்திற்கு தலைமையேற்க வரும்படி எனக்கு ஒரு கடிதம் வந்தது. அப்போது நான் சுற்றுப் பயணத்திலிருந்தேன். ஈரோட்டுக்கு வந்த அந்தக் கடிதம் ரீடேரக்ட் செய்யப்பட்டு, மதுரை மாவட்டம் போடிக்கு அருகிலிருந்த பண்ணைபுரம் என்ற கிராமத்தில் நான் பேசிக் கொண்டிருக்கிற போது அந்தக் கடிதம் எனக்கு வந்து சேர்ந்தது' என்று பெரியார் எழுதியிருக்கிறார்.கண்டிப்பாக இளையராஜா அப்போது பிறந்திருக்க முடியாது.

இளையராஜா பிறப்பதற்கு முன்பே அவர் ஊருக்காகவும்அந்த மண்ணுக்காகவும் அந்த மக்களூக்காகவும் 1924ல் பண்ணைபுரத்தில் நின்று பிரச்சாரம் செய்தவர் தந்தைபெரியார் என்கிற உண்மை இளையராஜாவுக்குப் புரியுமேயானால் பெரியார் திடலுக்கு வந்த போது பெரியார் சிலைக்கு மாலை போடமாட்டேன் என்றோ, பெரியார் படத்திற்கு இசையமைக்க மாட்டேன் என்றும் ஒரு நாளும் சொல்லியிருக்க மாட்டார்" என்று சொன்னார்.இளையராஜா பெரியார் திரைப்படத்திற்கு இசையமைத்திருந்தால் அதை யாரும் விமர்சனமாக்கியிருக்க முடியாது. திரைப்படங்களுக்கு இசையமைத்தல் இளையராஜாவின் தொழில். அவ்வளவுதான்.

தன் தனிப்பட்ட கொள்கைகளைஎவரிடமும் சொல்லி அதன் மூலம் தனக்கான ஓர் அடையாளத்தையோ இல்லை ஒரு கூட்டத்தையோ உருவாக்கவும் இளையராஜாவுக்குத் தெரியாது. அவருக்குத் தெரிந்ததெல்லாம் அகமும் புறமும் ஒன்றாக வாழும் ஓர் அசல்மனிதனின் வாழ்க்கை. அரிதாரங்கள் பூசி வெளிச்சங்களுக்கு நடுவில் வெவ்வேறு முகங்களுடன் நடிக்கும் திரையுலகிலும்இரட்டை வேடங்கள் போட்டு நடிக்கத் தெரியாதவராகவே தன்னை நிலை நிறுத்திக் கொண்டிருக்கும் அவருடையதிரையுலக வாழ்க்கை. இன்னும் சொல்லப்போனால் தான் ஏற்றுக் கொண்டிருக்கும் கருத்து சித்தாந்தத்திலிருந்து எதற்காகவும் எந்த இடத்திலும் எவர் பொருட்டும் தன்னைத் தடம் மாற்றிக்கொள்ளாத பேராண்மை.

பெரியார் திரைப்படத்திற்கு இசையமைக்க மறுத்ததன் மூலம் தன் சித்தாந்த தன்மானத்தை நிலைநிறுத்திக் கொண்டு,தன் சுயமிழக்காமல் தன் சுயமரியாதையைக் காப்பாற்றிக் கொண்டுவிட்டார் இசைஞானி இளையராஜா.இது தானே தன்மானம், இதுதானே சுயமரியாதை.இளையராஜாவிடம் வாழ்வியலாகிவிட்ட தன்மானம், சுயமரியாதைக் கருத்துகள் தந்தை பெரியாரைத் தூக்கிப் பிடித்துக் கொண்டிருப்பவர்களிடம் சரிந்து நீர்த்து போய்விட்ட காட்சிக்காகபேராசிரியர் சுபவீ போன்றவர்கள் கோபப்படாவிட்டாலும் வருத்தப்படுவார்கள் என்று நம்புகிறோம்.

துளிப்பாக்கள்

----------------------

நித்தம் சோறுதின்று

நின்று பயணம் செய்து

பத்தில் நானுமொன்றாய்

ஃபைல்கள் புரட்டிவிட்டு

செத்தப்பிணமா வந்து

சோர்ந்து கிடக்கையிலே

பற்றவைத்த உறவில்

கட்டை பற்றி எரியுதய்யா!

--------------------------------------------

மாறு மாறி ஓட்டுப்போட்டு

மக்கள் கண்ட

மாற்றம் இதுதான்

ஐந்தாண்டுகளுக்கு

ஒருமுறை வரும் தேர்தல்

இப்போதெல்லாம்

அடிக்கடி வருகிறது!

-------------------------------------------

ஓடும் வண்டியில்

மூச்சுத்திணறலில்

கைப்பிடி நழுவும்

நித்திய பயத்தில்

எங்களின் பயணம்

-------------------------------------------

எண்ணைய்க்க கடலில்

முத்துக்குளித்து

ஏமாந்து போகும்

துபாய் கணவனே

இரண்டாண்டுக்கு ஒருமுறை

மழைக்காண

நான் ஒன்றும்

அரபு பாலைவனமல்ல.

--------------------------------------------

Mumbai Tamil Fictions

Mumbai Tamil Fictions

-------------------------------

Mumbai Tamil Fictions. Is it being really written today??? The fiction that we read now… can they be really termed as Mumbai Tamil Fiction?? Mumbai Tamil Fiction – has it really arrived?? Its history, its glory, its future…. Before we discuss all these points today…. We definitely need to have a brief background of ‘the Mumbai Tamil society – their lifestyle, their thinking, their reading habits, etc.’

Before Independence the Tamil Nadu state included ‘not just Tamil Nadu of today’ but also a part of Andhra, Karnataka and Kerala.

Our sangam literature and tholkaapiyam which were 2500 years old, mentioned the vedic Brahmins and the Aryan culture.

Buddhism and Jainism – the 2 premier religious institutions then - spread from north to south and both had a VERY STRONG influence on tamil nadu and tamil literature. The five epics silapathigaram, manimekalai, valaiyapathi, seevaka sinthaamani, kundalakesi are fine examples of ‘how buddism and Jainism influenced tamil literature’.

Let’s trace the migration of the tamilians to the north of their land.

King Harsha vardhana, vaadaapi saalukiya king pulikeesi, pallavar king mahendravarman, Narasimha varman, Captain paramjothi their war and relation ship were the historical evident of the tamilians came to north river narmadha land. This was 6^th century (A.D 610 to 668)

Adi sankarar established four hindu madhs , they were

Sirunkesari, dwarakaa, Badrinath and bhuri. Rahula sangrithithyaan confirmed adi sankarar’s period should be a.d. 788 to 820.

Tanjore was ruled by Maharashtra sarabhoji kings at the end of the 14^th century. Even today, year 2005, many Marathi speaking families live in tanjore district.

With this background when we try to find out when tamilians actually started migrating to Mumbai. There is no written record or history that tamil people had migrated to mumbai before the british period.

Tamil kings came to north India, won wars .. but they never stayed and ruled the other lands.

During the British period when British officers were transferred from one city to other they took their servants too. Yes, many tamilians came out of the tamil nadu border as a butler.. the head cook.

The Indian tobacco co, Indian railways, harbors, mills were opened and they required many labour workers.

The tamil people started coming to mumbai for this job opportunity. The tannery business started at dharavi.

To work in this tannery only the back ward community people were ready to come. That’s how the dharavi slums were filled up by tamil society.

The white collar jobs in railway, harbours, govt offices, accounts department were transferable ones. Hence many high class community tamil people started coming to Mumbai.

Initially matunga, mahim, Dharavi, chembur, parel, masjid

Wadis were the residential place of the tamil speaking community.

During the British period, mumbai tamil society was divided into 2 major groups. There was one group that followed mahatma Gandhi and his freedom movement. Many parents at that time named their children as Gandhi, bhagvat singh ., without knowing that Gandhi and singh were the surnames. Kasturi , Sarojini, Tilak, Subhashchandrabose – all became very common names in many tamil families.

There was the other group that was influenced by E V Ramaswamy Nayakkar and the Dravidian movement. This Dravidian movement talked about the glorious tamil period, its past history and literature. The main highlight of this movement was their staunch opposition to casteism and the blind faith in religion. These norms undoubtedly, attracted the working class community because they were mainly the lower caste people. Mumbai dalit leader Dr. Babasaheb Ambedkar also influenced this group to a great extent.

These two groups and their activities with their associations were established in Mumbai. During, this period Mumbai did not have any noteworthy Tamil writers. Mumbai people were more interested in Tamil Nadu writers and their writings.

There are many Fourth and Fifth Generation Tamilians living in Mumbai today… but still, metaphorically speaking - their life here is always like a water droplet on a lotus leaf.

Even though they breathed this air but their roots had never been accepted this soil. They continued their life here with the memory of their native village at tamil nadu.

Keeping all these facts in mind, we have to approach Mumbai fictions and Mumbai writers. Because of this peculiar character tamil mumbaikars fictions didn’t grown up.

Even now, mumbai tamil society is satisfied with the fictions of tamil nadu writers like kalki and laxmi.

Kalki’s novels were based on the glorious tamil kingdoms, their wars and our Indian Independence movement.

On the other hand, family and family issues were the theme of laxmi’s novels. Laxmi’s novels attracted many women readers. In fact, I wont be wrong if I said, laxmi’s writings actually changed several house wives into keen novel readers.

This year janapeeth award winner writer jayakaandan and his writings have many readers in Mumbai. Some young generations were attracted by sujata and his scientific novels.

All these writers were well known mostly because of their writings in Chennai weekly magazines.

Then what happened to the great fiction writers like sundara ramaswamy, Laa.saa.Ramamirtham,Nanjil Nadan, Neelapadmanabhan, Raa.su, Nallaperumal, Akilan,

Mu.Varadharajan, T. Janaki Raman and others. Mumbai people know them only by their names not for their writings.

Manikodi period was the golden period of tamil short stories. Puthumai pithan, ku. Paa.Rajagopalan, P S Ramayya, Movni, Na.picchamurthy, Si.Su.Chellappa

- all these writers and their stories were the land mark of tamil short stories.

But even at that time, a mumbaikar was reading not all these but weekly masala stories.

Nanjil Nadan, a famous Novelist wrote his first Novel

At Mumbai , in 1977, THALAIKEEL VIKITHANKAL.

His other Novels,

Enbilathanai veil kaayum – 1979

Maamisa padaippu – 1981

Mithavai – 1986.

In these novels, the first three novels had been written in the back ground of Nanjil, his native. The fourth one .. that is …. Mithavai had the background of Mumbai.

However. After he left Mumbai and went to Kovai, tamil nadu, he wrote two novels both the character and story based on Mumbai Tamil society.

Sathuranka kuthirai - 1993

Eddu thikkum mathayaanai – 1998.

He wrote many short stories also.

Theyvankal OnaykaL AadukaL ,- 1981

VakkupporikikaL – 1985

The above two books the collection of his short stories were published when he was in Mumbai.

In his short stories, the Mumbai Janata express, Dadar chennai express, Mumbai tamil people traveling to native places, the related problems were described in a very realistic way. The tamil Taxi driver and the Mechanic, the sales man and the tamil associations were the other tamil Mumbaikars faces that he depicted in his writings.

It would be noteworthy to mention his novel sathurangakuthirai here. sathurangakuthirai was written as a auto biography style, a young man was coming to Mumbai, Working in the company, staying as a paying guest, His everyday struggle to live in Mumbai life,, etc. this story included the contemporary incidents like thamilar peravai President varadharajan and his gangs activity (better known as the lead character in the Hindi movie Naayakan)

We have to notice that only after he left from Mumbai, he was able to write many Mumbai back ground fictions.

Why? And He is the best and No. 1 writer who wrote about

Mumbai tamil society in his fictions.

But was the Mumbai tamil society and the tamil writers, and associations aware of his writings ? I had a doubt .

He himself confirmed this. He wrote about his memory of

Mumbai on 4.4.05 and said..

“Mumbai tamil readers were not aware of my writtings. When my short stories were published in Kanaiyazi and Deepam, one gentleman who was the reader of Modern tamil literature said that No better than toilet papers.

Nanjil Nadan also said that Mumbai tamil society was separated into two groups. Brahmins and Non-Brahmins.

The Brahmins appreciated the writers like Mayavi, Subhashri, Hema ananthathirthan, the chennai tamil weekly

Writers. According to them literature means Poet great kamban, Mahakavi Bharathi, literary debates, speeches etc.

On the other hand, the non-Brahmin group was mainly influenced by the Dravidian movement. Thus, we were in between the devil and the deep sea.”

Even today, that the condition of the tamil fiction has not changed at all. And I really regret saying this… but the truth is the situation has only turned worse nowadays.

The short story writer sangoli balakrishnan ‘s two books, both were the collection of short stories.

His many stories were discussing about the city life common problems and the charcters were living in Mumbai. The flies, the boys selling the idlis in the bicycle,

Matunga maheshwari Udyan, chennawalaa all characters

Are picturised in his stories.

Ambai, the well known feminist writer and the founder of

SPARROW is living in Mumbai. She is very much known

To Tamil Nadu and other language writers. However

She does not have any direct or indirect correspondence

With Mumbai tamil sangams or any Mumbai tamil organizations. Many Mumbai ordinary tamil readers not even aware of her writings. Her three books

SirakukaL MuRiyum – 1976 (

Veedin mUlayil oru samayalarai – 1988

Kaaddiloru Maan - 2000

Nanjil nadan and sangoli balakrishnan Mumbai back ground fictions were very much appreciated in all other places except Mumbai. It is indeed very ironical, that there is no influence of their writings on the Mumbai tamil writers.

Mumbai tamil society was the witness of some peculiar problems like son of the soil by shivsainiks at 19,

Mumbai bomb plast , Mumbai chawl lifes, Mumbai harbour, Mumbai dadaas and their local fights,mumbai rain and mumbai train, Mumbai ladies special and Best BEST,

Mumbai power cut, mumbai red light area, mumbai traffic, Mumbai taxi drivers and dabbawalla, multilinguistic mumbai the symbol of India, Mumbai ganpathi utsav..

Mumbai parsis… many many themes are there here for the new writers. But mumbaikars are not ready to see what is happening around them, what is affecting their day-to-day life.

Recently few writers took up these mumbai issues and writing about these themes.

Puthiyamaadhavi wrote a fiction “MinsaaravandikaL’ discussed the life of dharavi chawl , the common man and his dream to build a house. She wrote 25 weeks in Mumbai tamil weekly called tamil post about the problem of searching a separate room for a man. “thaniyarai” – private rooms – it discussed the 25 issues related with this theme.

She is writing in the net magazine pathivukal

(www.pathivukal.com) about the tamil society in the Arabian sea-shore. That is arabikadalorem.

Another well known short story writer from Mumbai is Rajagai Nilavan. His collection of short stories “vidivelli” published on 2004. These stories were already published in tamil nadu weekly and monthly magazines. In this book, not a single story has the background of Mumbai life. However his recent short stories like “chekkumaadukaL” described city mechanical life and the related family issues.

1980 chembooran the writer and a journalist wrote a book called Idu enkal Bombay”. It was not a fiction. It gave the details of Mumbai. He wrote Mumbai voice at chennai magazine . his real name was bhavathi subramaniyan. His book “vidiyai ventral paatham” was a biography of sudha chandran.

Nritya sindhu published this book at 1990. he wrote the success story of bharat natyam dancer sudha chandran in the chennai tamil magazine ‘sumankali’.

Dancer sudha chandran’s story was taken as a film in telugu called “mayuri”. In tamil S.P. Balasubramaniyan dubbed that film from telugu. In hindi the same film was dubbed as “nasee mayuri”

At a very young age of 17 the up coming dancer met with a serious accident resulting was her right leg having to be

Ambutated below the knee. Most persons would have resigned themselves to fate but sudha battled her way against all odds. Dr. P K Sethi of Jaipur who fitted her with a specially designed artificial leg and before her sympathisers could realize the full impact of the suffering , sudha came back on to the dance stage with a bang.

Writing this success story of sudha ,chembooran and his writtings were noticed by media. SUN TV took his social interview and etc etc. he wrote five books other than these.

However he was not a fiction writer.

The other fiction writers in Mumbai magazines are Bharathi mani, Nellai kannan, ansari,

Tamil the classic language of India and great history of literature background has anything to do with the translation works? Raghula sankrithithiyan, kaandekar were well known to tamil readers through the tamil translations

But compared to this, the translation from tamil to other Indian language is very poor.

Nanjil nadan’s fiction mithavai is translated to ten Indian languages by National book trust of India, the books are yet to come.

His many short stories were translated to Malayalam and other Indian languages by the sahitya akademi, penguin and national book trust of India. His writings were included in the studies of modern literature in the university level.

And he got many awards for his writings also.

Mumbai the intelligent tamil society have 65 tamil associations.

Mumbai Tamil Times, marathiya Murasu, Dinaboomi are the 3 daily newspapers coming from Mumbai. Their Sunday pages mostly come with one short story.

Mumbai thudippu, Tamil post are weekly magazines coming from Mumbai. Short stories and book reviews of these magazines introduced many fiction writers.

Thoorigai , a quarterly literary magazine is giving more important to fictions.

Maharashtra tamil writers association has conducting many seminars and boosting many writers and guiding them to publish their books.

All chennai weekly and monthly magazines are available to mumbaikar in the market. This Strong Competition from their Chennai counterparts is one of the reasons why a mumbai tamil magazine finds it very difficult to establish itself.

15 lakh tamil people are living in Mumbai and the suburban area. Mumbai municipal corporation schools have tamil medium upto eighth standard. Local tamil TV networks also there in Mumbai. Mumbai daily papers mostly cover the tamil nadu news . tamil mumbaikars have interest with tamil nadu politics not with local politics. All tamil nadu political parties have their branches at Mumbai .

The casteism and religious customs continued here. City life is nothing to do with all this.

Mumbai writers do not have a single publisher at Mumbai for their wittings. They have to publish all their books from their pocket. There is no particular sales market for them.

They have to wait for the tamil nadu govt library orders.

Many times the local influence plays with these orders and mumbai writers staying away from chennai are unable to do anything. The tamil nadu government or sahitya akademi does not have any Special care with the other state writers. Mumbai writers with all these practical problems are struggling to survive.

One more fact, which is to be notices now. Recently Mumbai had a book-fair at tamil sangam. 40 publishers from tamil nadu came here with different types of books.

After 1985 , this book-fair was arranged this month apr 1 to apr 8,.2005

We have done a statistic from the publishers and came to know some facts. the readers were not aware of modern literature trend. The mass media publicity took important rule in the sales. And the people who came to see the book-fair and the buyers were above 40 years old. This shows

The young generation is not interested with tamil books.

And after 20 years the readers of tamil books will be above 60 the senior citizens only. 90% of the young generation doesn’t know the reading and writing of the tamil language.

The next generation in Mumbai.. will lost their mother tongue ? this question arises. This question is not for only tamil language but for all vernacular Indian languages.

The Intellectual community and all writers should wake up and do something with this all Mumbaikars issue.

Thanks.

( PUKAR – Seminar on 23-04-2005

Multilingual Fiction in the City)

story 2 - Room for them

Room for them

----------------------

The BEST Buses were turning around Maheshwari udyan at matunga ..and inside the children were playing with the balls. Their parents were sitting and discussing their family issues. One girl was talking in the cell phone . Some lovers not bothered about the others and closely sitting and reading the kamasutra.

Namasi sat on the stone bench and closed his eyes. He did not know how long he was there. The sound of the buses and children did not disturbed him.

Namasi.. Namasi.. kya ho gayaa?’

Narayan Shastri ‘s voice echoed on his mind. Namasi opend his eyes.

‘ Namasi.. Nowadays u don’t come to this garden..? Are you busy or what?’

‘Yes.. Shastri .. My daughter-in-law has come from native place with the little one.

And we are all busy with something or other.. .’

‘arre namasi.. That is happy news yaa.. how is she and the grand child? Congratulations namasi!”

“What is there to congratulate me, Shastri.?

“Look.. Namasi.. why such a depressing statement? Come on now, tell me what’s the problem?

Shastri’s friendly touching breeze changed Namasi’s tone.

‘No.nothing Shastri, sometime I feel what is there for us to live now?’

Namasi removed his spectacle and cleaned it with his handkerchief and put it again.

His reddish eyes .. were again covered with his thick glasses.

A ball was thrown in their direction. Shastri caught the ball and returned it to a boy.

‘Thankyou, uncle!” said the boy and ran away with his ball to his team.

Both Namasi and Shastri were quiet for two three minutes. A silent movie played in their memory screen.

23 years back, a small ball like this had started their friendship. Namasi’son hit Shastri’s little girl with his ball and Namasi went to him to ask for excuse. After that, both the families met here at least once in a month with their little ones and became friends. Both were thinking of those days and smiled at each other.

“Shastri.. ..you are in a good position. You bought a two bedroom flat at chembur and your daughter and son-in-law do not think of you as a burden. You know Shastri, I think daughters are always better than sons. They take good care of their parents. Families want sons to do the religious rituals after our death.. but Shastri who wants all that after death..!”

Shastri started laughing at Namasi’s lecture.

“Shastri.. what is there to laugh at me?”

“Namasi.. u know, the grass is always greener on the other....”

“But Shastri.. do you remember how much I struggled to get a job for my son. You know how much money I’ve spent for that. But see me now.. in this December cold I have to sit in this garden to spend the evening. Shastri, I am not coming to the garden like you are. You come here for relaxing and evening walk.. but me.. I don’t have any other place to kill time in the evening ..’

“Namasi.. we are sailing in the same boat.”

“What Shastri.. how come? Your’s is a two bedroom flat and ur son in law agreed to stay with you after marriage.. all was well planned. Now what is your problem, Shastri?”

“Namasi, times have changed. We have to accept their life style. In my house, my son-in-law comes from office and sits with his lap-top. My grandson starts doing his homework. All are very busy. They don’t have time to speak to me. To avoid that loneliness, I used to switch on the TV news channels. My daughter strictly told me that I should not watch TV. Because it is disturbing the little one’s studies. And her husband is busy with his office issues and telephone conversations.. even he gets disturbed. Tell me where I will go?

Namasi was shocked. He started crying.

“Namasi this is life. We have to face these days Namasi..”

‘No Shastri I cannot accept all this life style ..You know what my daughter in law is telling my son.. ‘

Come on Namasi.. forget..it

“No Shastri.. when he got married and my house was very small, I have made an arrangement to sleep at the medical store at night. Day time I will be there with them and try to help my daughter in law with her household works. U know shastri what she is telling her husband.. My presence in the house is disturbing her to feed her child’

Shastri was shocked with this statement. He took Namasi’s hands .

Namasi said, "Shastri let her say anything.. but my own blood, my son is telling me that I don’t have any manners . and he is blaming me for my small house status. Nowadays I enter my house only to eat my food. Some times I felt ashamed of myself and my stomach..”

“Namasi.. forget..’

How come Shastri, my wife Laxmi fed her three children and at that time my father and my two brothers lived in the very same house. How she managed , Shastri and now, her own son himself forgot all those. Whom to blame Shastri…. Big houses or small houses .. where is the room for us Shastri ..

It had become dark. They both got up from the stone bench and put on their muffler.

The green garden and the stone bench were waiting for their next day. They both were waiting for the signal to cross the road.

------------------------------------------------------------

story 1 - Room for her

room for her

--------------------------------------

How much percentage did you get?

This is marks or what?

You have become worse this year.

What happened to you?

I knew this will happen.. I knew it!!

When u started watching all the Tv serials..Where do u have time for your books?

100 times standing in front of the mirror and changing hairstyle.. that’s all you are interested in.

I Knew all this will happen..’

Rajam started talking to herself . Her hands were busy in the preparation of chappati attaa. In the meanwhile, Sangeetha, her only daughter, continued watching T.V. which only increased her mother’s fury. Rajam applied more pressure on the attaa and continued, “See my life. I made a mistake. Could not complete my SSC. See I am dying here in this kitchen all the time. At least you should not do the same mistake. You must study and come up in life. That is my expectation. That is my only dream.” Rajam was washing her hands with water and wipping them with her sari pallu.

Sangeeta changed the channel from MTV to Channel V.

The sound increased. Rock music echoed from the small hall.

Rajam’s BP shot up. She came out of the room and started screaming.

“sangu..iam talking with you, not with these walls..”

Even though she was, Sangeeta pretended to be not bothered by her mother’s outburst. She slowly got up from the sofa set. Rajam switched off the TV.

Their house was a MADHA house. There was no separate hall, kitchen, bedroom etc. the only facility they had in this MADHA house is it had self WC. That’s all.The wooden partition of the house changed that room into two, one served as a small kitchen and the other, a multi purpose room. In the kitchen only one person could stand and there was never a place for the second helping hand. The hall was used as bedroom at night for all. It also served as a study room, dining room, etc etc. To the right of the kitchen table stood a 180 lrs Godrej refrigerator. On top of the fridge, there was a small wooden stand on the wall with ganpathy photo & Pooja lamps. To the left was the WC. The hall was full of EMI items - the Sofa, TV, study table with one chair, small tea-poi and Godrej steel cupboard with mirror. The space in the middle of the room was used for sitting and eating food.

Sangeeta kept her tea cup on the study table and opened her school book. She removed her note books one by one and kept everything on the table. She had not yet decided which subject to study. Her tution teacher had given her maths home work and her school teacher punished her to write the history question answers ten times.

At that time sangeeta’s daddy came back from the office. Sangeeta’s daddy was a kalashi in the western railway workshop at matunga. He was looking tired. He came in and removed his shoes. Before changing his shirt, he switched on the TV and sat on the sofa.

He returned home early today to watch the India’s batting. Rajam served him hot tea and started preparing the night dinner.

Sangeeta started writing the history assignment first.

“kring.. kring..kkkkring”

(The door bell..)

“ oh uncle ..come .. come come.in . rajam see here who has come?”

Rajam came out .. “ what a surprise chitappa.. how is chithi .. prema, kumar

And all?”

All are fine rajam. Where is ur little one?

Chittappa.. see this is my little one..

She’s become big.

Chitappa.. after five years You are coming to my house today..

Oh sorrymaa.. u know this month end prema’s wedding.. the boy is from

Mumbai only. He gave the invitation to gopal and rajam prepared tea for him..

Sangeeta removed her maths note book and started doing the maths homework fast fast.

“ u are not getting late to ur tution classes, sangu?” Gopal asked her daughter..

Sangeeta got up and washed her face and removed the school ribbon from her hair and started combing her hair.

In tuition class, the teacher was very angry with her.

“sangeeta.. how many times have I told u .. U must finish your home work and study the lessons before coming to the tution. If u come to the classes without finishing the home work, I will send u back. I don’t want to spoil our coaching class name with your marks.”

“Sorry teacher..”

At 9.pm. sangeeta started doing her school teacher’s home work.

Rajam’s TV serials started at this time. Rajam was very eager to know about the hero’s decision of his life.. Is he going to live with his wife or is he going to stay with his lover..

She was worried about the wife and her children. At the same time she felt sorry for his girl friend and her future.

Thanks to the 10 minutes advertisements. She could serve dinner at around that time

And continue watching her TV serials without any disturbance.

Sangeeta finished her dinner very fast. She felt sleepy. She washed her face and started her next home work.

Some of Gopal’s friends came over to meet him. They were around five to six people. All were of Gopal’s age group. They had come to sell a cultural programme tickets. Gopal bought three tickets. They discussed about politics and the cricket match. They took money from Gopal and left.

Sangeeta was sleeping on the study table with all her books and notes around.

“ This is what keeps happening to her every day. She just goes to sleep immediately whenever she takes her books.. We are just wasting monthly five hundred rupees for her tution classes. What is the use of her tution?” Rajam put the bed sheet on her and arranged her text books and note books.

Gopal switched off the light and sat with her to watch the next tv serial.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mahanagara Kavithaa

------------------------

How to get in?

Any time

Any where.

the rush will be there always

Getting in or coming out

Can you decide?

stand in the right side

Or wrong side

Inside

Outside

There is no guarantee

getting down at right side.

Starchy ironing cotton sarees

Walking with costly Bata legs

All will be crumbled

The city never sleeps

It runs with wooden legs

With its magestic steps

It walks through the lights of human eyes

To reach the point of glory

Reddish lipstick

Sleeping windows

Pink bra laces

With back open blouses

Vegetable baskets

Waiting for the dadar station

Flowers girls selling the flowers

Like a dancing women at kala ghoda

The baby is sucking the milk

And watching the crossing trains

The mother is sleeping

With her front open

The door side is dumped

With bags and beggers

Jakkas team

Walking in style

Their nylon sarees

Showing their hips

A young girl

With a ring on her navel

Born with her cell phone

My face will be there

Hanging somewhere

The smelling fishes

Sleeping under the seats

Vadaa pav mixes with the fragrance of

Jasmine flowers

Morning oil path

Shining in the flying hair

It is sweating

And wetting my petticoats

My seat will be there

In between the checchi’s shoulders

And mauvsi’s thigh

It is very rare to get that gap

Sometimes it may click

At that time

I have to finish the lines

Before my station arrive

To confirm

Me and my poems were still alive.

Boon I asked

God has come

In my morning dream

Waking me with his basket of boons

“ do you want a boon to write your poem?’

No, My lord, the spring of writing not yet dried’

,”do you want a bunglow at mumbai?

No , my lord, I prefer to live with honest people

‘ do you want inheritor to write your name in the history?’

Oh, no sir, my two children will certainly do that. –

Oh my dear, then what do you want,

Tell me that

Otherwise how will I know

The god who knows everything

Asking me all these.

Looking at his gloomy face

I have decided to ask one boon

God you know everything

You know our needs

You know our greeds

I will not put you in trouble

By asking a boon of living for ever

You adisankaraa..

The power of mahasakthi (power)

Nothing great to ask

Just do me one small favour

Our electric trains should come on time

Let us enjoy the hanging travel

Before I finished my words

Our Lord vanished.

पोएम 3

Safe guard

------------------

Four faces

Eight hands

Deadly killing weapons

Which had destroyed the Asuraas

The forts

And the flags

All that you have

Then why my god

Still you have asked for the

Black-cat?

पोएम 2

My dear daughter

My dear daughter

Why are you punishing me?

As a little baby

In the crying cradle

I left you

With the baby sitter

With your feeding bottle

Are you punishing me

For that?

Dear..

Holding my hands

And walking like a poem

Your school bag with me

Crying loudly on the road

Asking me to come to your school

Everyone on the road

Watching you and me

I had left you in the school-bus

And ran to catch my train

-today-

iam crying in silence

when will you come to me?

Little baby

You have given me

The best awards of the world

That is me – the mother-

Baby..

Still my hands were holding you

the chest were feeling your smell

No it is not at all a dream

My dear

To fulfill your dreams

My dreams were sold

I was running to get everything

Under the sky

Just for you

And your excellance

In this running race

You know baby

What I have got?

This is my last breath

Waiting for you

You are saying

‘exams for your children

no holidays etc etc’

do you know

there is no holidays

for the yama raj.?

Iam just begging your one day

Come dear

The day will not for me

It will be the day of mother and daughter

You .. young mother

Come soon

It will be the

Day for us.

HEY RAAM …!

Hey Raam..

Why your birth

Becomes a curse?

Whenever your crowning ceremony comes

Our humanity has been exiled.

Hey Raam

Why have you got rebirth

From Godse’s gun

And Mahatma’s death?

Hey Raam..

Your ramarajya was the witness of vaalivadha

And the killer land of human rights

Hey Raam

Why seetha’s body was burnt alive

In your agni –paritchaa?

Hey Raam

You are living even in the

Monkey’s heart

But

Refuses to stay on rental

With men’s heart!

Hey Raam..

We have destroyed the I-cards

Issued by your kingdom

The I-card of Hindu

-Muslim

-christian

-sikh

All were burning under the firewood.

Hey Raam..

We don’t need

Any avathaara purush!

We were exiling them out

From the Indian continent

Hey Raam

This is not the order of

Your king dashrathaa

This is not the wish of

Your queen kaikaye

This is the curse of seethaa

The daughter of

Bhoomi-maathaa!.

Mumbai Tamil Poems

Tamil poetry …

Before talking about Tamil poems in Mumbai, I would like to give small background

About the tamil society in the city. In my previous paper tamil fiction in Mumbai, I gave brief history of tamil society , their readers, magazines, writings, their translation works,

Marketing, book releasing all that. That everything is very much applicable to poems also.

We have 65 tamil associations. 15 lacs tamil people are living in mumbai and its suburban area. Mumbai municipal schools have tamil medium upto 7^th standard.

We have 3 tamil daily news papers, two weeklies and one quarterly magazine for literature. Our daily newspapers also have half pages full of tamil Mumbaikars poems at least weekly twice.

In the first stage, the tamil poets in Mumbai were born in the theatre. For the drama and theatre the songs took main role. Hence at that time mostly the scriptwriter himself sometime wrote songs, sometime others songs were used in his drama ..

This Mumbai tamil drama group reached small group of audience and the poets names also not recorded anywhere.

.

Every public meeting even today also has one section of poem reading.

One team leader will be there to contact the section, he introduced the other poets that also a part of his poems.. the topics will be given and the other poets came and started reading their poems in front of the audience in the Mike. Many times the audience support will decide the future of the poet. So more important will be given to the presentation style . Many poets even their poems were good and if they were poor in the presentation then the people will ignore them. This condition is still going on.

These poems were called kaviyarana kavithaikaL.

These kaviyaranga poems are really poems or not?

It is still a debate. I don’t want to enter into that debate. But we have to accept that this stages and poem readings introduced many tamil poets.

The actual Mumbai tamil poet period started from 1970. poet kalaikoothan was the first poet in Mumbai. He was working in Mahendra and Mahendra. His real name was vadivelu. Dr. V C Kulandaiswamy, the vice chancellor of Anna university said,

“kalaikoothan has many dimensions. He deals with ease and understanding varied themes as politics, economics, sociology, literature and religion and on every topic he chooses to write, he expresses himself boldly rather bluntly and with a sincerity that is transparent and commanding.”

His masterpiece was POONGOTHAI, a minor epic. It was the story of Poongothai. She was introduced as a virtuous woman like our Bharathiya Naari, and she was lured into losing her chastity by a villain character. Yet, the hero, Bhoopalan came forward to marry her. The story ends as tragedy because of poonkothai’s suicide before marriage.

This epic was selected as a material in BA university level. Times of India, hindu, free press journal and many tamil magazines had given their review for this book.

And one most important one.. this was the first book and only one book till today

Which got the second edition in Mumbai.

First edition 1976 and second edition at 1988.

Here, I personally wanted to add my review to this particular epic.

By giving the tragedy end to his epic, actually what did the poet trying to say?

A virtuous woman should not live after her chastity was lured. Shc cannot enter into the happy marriage life? Revolution, freedom of woman, rationalism … all that is just to say that the hero was ready to marry her .. only that much? Dravidian movements and the great feminist periyar E V Ramaswamy Nayakar thought of woman studies teaching this as a revolution? This was totally a wrong understanding of Dravidian movements feminism thoughts.

This was my own review on his writings at 2002.

At that time why this view was not given. I really don’t understand what was the reason.

Prof.Dr. Na. Sanjeevi compared him with mahakavi Bharathi and Bharathithaasan.

His poem ‘ MANITHANAI NAAN THEDUKIREN’ - searching of a man was compared with poet T S Eliot’s ‘The hollow men’ and Alexander Pope’s

‘The essay on man’. His poem about the Mumbai tamil society was the best one

which portrait the picture of Mumbai tamil people.

He was the only poet to whom an ad-hoc association called “APOET” was formed by prof S Kandasamy of Bombay tamil sangam to raise funds for his publication.

In his interview with times of India, he was very proudly said,

‘it is more exciting to emerge as a poet from non-tamil maharashtra rather than to a court poet of a political party in Tamil Nadu”.

Next the poet M.Durairasu. he was working in Tata co and his collection of poem is

‘Neruppu malarkaL’ – 1994.

His voice was different from others. He was the first poet from mumbai who raised his voice for a woman who was not able to become a mother. In tamil , for these ladies we have one special word - Maladi..

There is no masculine gender for this particular word.

In his poem the wife is asking to her husband and the society many questions about this issue.

>> we don’t have a child

it is whose fault?

You named me ‘Maladi”

Then What you are?

your law and justice

Not same to you and me?..

Next poet Rajagai Nilavan. His book ‘ kariyerum alaikaL’ was the collection of his poems. He was the first poet who wrote about the pollution of this Mumbai city.

How the pollution is affecting the ozone layer and etc.

He wrote few haikoos also.

One more poet Aralvaai Periyayaa . he was influenced by communist school of thoughts. His first book was released when he was at mumbai. His collection of poems.

After he left mumbai, he participated in poetry competition of kumudam , a weekly magazine and he won first prize. And that poem is about Asia’s biggest slum – the dharavi. He became well known after that.

others I have attached a list. The poets and his books. Nothing new or special to add except the names of the books.

The dalith movement and the dalith literature born in Maharashtra.

Mumbai tamil society also influenced by dalith movements and Dr.Ambedkar’s thoughts. But for Mumbai tamil society the dalith literature is not yet developed .

Last myself, puthiyamaadhavi.

Two books – both were collection of poems

Suryapayanam- at 2000 & Hey Raam at 2003

Some of my poems were translated into Malayalam.

four poems from Surya Payanam were selected by Sahitya Akademi , Chennai

Anthology of Contemporary Tamil Poetry by Women poets- KANAVUM VIDIYUM.

Poem “ANKINKUENAATHAPADI’ is selected as the best poem by Poovarasu Kalai Ilakiya Mantram, German at Jan 2005.

My poems from my second book HEY RAAM were broadcasted by the internet radio service .

Hey Raam .. (the title of my book.. this is the that poem..)

(Ref poem No.1)

Mumbai , the city has the highest working class woman.. as a woman - a mother and daughter .. this is my poem

(Ref poem No:2)

This is my poem about the Power of GOD…

(Ref poem No:3)

This is my poem about Indian freedom

(Ref poem :4)

Mumbai and its suburban electric trains.. Mumbai life is running on this railway tracks.

And when I was at dombivli, the central railway at 1990 .. I wrote about my train life as a poem.. (ref poem No: 5)

My long poem “ poraliyin payanam’ – the journey of the revolunist..

It is mini story . a story of a woman, a low caste working woman, how she and her husband happily married and living one day two community people in the village had a fight against each other in the issue of the temple pooja. Who has the right to give the first offer to god in the pooja? Then their huts were fired. Police came. This lady was the eyewitness of the culprits. She went and report to the police station. But the political influence and power were against this low caste people. One night the police took her to the police station and harassed her to change her statement and in front of her husband she was gang raped by the policemen. She was thrown out of the station with her husband at

That night and her husband felt that as a husband he can not saved her dignity he died with that conscious she carried her husband body into the temple and removed the sari of devi and tore it into two pieces. One she put in the dead body with the other she covered herself.. and she was walking alone to fight against the castetism. Her aim is casteless society..

Mathiyalaganm Gunaa, & Bharathi Mani are well known for their modern poems in

Mumbai circle.

Mumbai poets do not have publishers and no hopes for selling market. They don’t have a

Particular shop to sell their books. Tamil Nadu is not aware of many poets name and their works. With all this hardship many new faces are coming everyday in the poerty circle

With dreams.

We hope Pukar can guide us for the better future।

--------------------------- seminar on 07may05 – Pukar.org >>

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------