மாநகரத்தின் மஹாகவிதை : நாம்தேவ் தாசல்

தன் 64 வயதில் அண்மையில் மறைந்த மராத்தி மொழியின் மஹாகவிதை
நாம்தேவ் தாசல். மராத்தி கவிதை உலகத்தின்  கலகக்குரல்.
மராத்தி கவிதை உலகத்தை தன் மொழி வட்டத்திற்குள் இழுத்து வந்து
இந்த மாநகரத்தின் ஒவ்வொரு அனுபவங்களின் முகங்களாகவும்
மாற்றிக்காட்டியவன். மும்பையின் சாலையோரமே அவன் வீடுகளாக
இருந்தது. காமட்டிபுரம் (பாலியல் தொழிலாளர்கள் வாழுமிடம்) அவன்
உறவின் முகமாக இருந்தது. வயிற்றுப்பிழைப்புக்காக குற்றங்கள் செய்யும்
மும்பை இளைஞர்கள் அவன் நண்பர்களாக இருந்தார்கள்.
மஹர்களின் பேசு மொழி அவன் கவிதை மொழியானது.
மராட்டி கவிதை உலகம் அதிர்ச்சி அடைந்தது. ஆனால் அந்தப் புதுவெள்ளத்தை
எவராலும் தடுத்து நிறுத்த முடியவில்லை.
தன் 23 வயதில் தலித் சிறுத்தைகள் (தலித் பைந்தர்) அமைப்பு உருவாக்கி
களத்தில் நின்ற இளைஞன் நாம்தேவ் தாசல்.
.
இந்தப் புள்ளி மட்டும் தான் தமிழ் தலித் கவிதை வரலாற்றுக்கும்
 மராத்திய தலித் கவிதை வரலாற்றுக்குமான மிகப்பெரிய வேறுபாடு.
அம்பேத்கர் மண்ணில் தலித் கவிதை எழுதியவன்
சாலையில் இறங்கி போராடிக் கொண்டிருந்த களப்பணிக்காரன்.
.
ஆனால் தமிழ்நாட்டில் தலித் இலக்கியப் படைப்பாளர்களும்
தலித் களப்பணியாளர்களும் இணையும் புள்ளிகள் கூட தெரிவதில்லை.
விதிவிலக்காக ஒரிருவர் இருக்கிறார்கள், அவ்வளவு தான்.

நாம்தேவ் தாசல் மராத்தி மண்ணில் தன் கவிதைகளையே
ஆயுதங்களாக ஏந்தி எப்போதும் போராட்டக்களத்தில் நின்றவர்.
அவருடைய அரசியல் சார்புகளில் கருத்து வேறுபாடுகள்
எனக்கும் ஏற்பட்டிருக்கிறது. ஆனால் அவருடைய வெளிப்படையான
தன்மை என்னை மிகவும் கவர்ந்தது.

திலீப்சித்ரே நாம்தேவின் கவிதைகளை ஆங்கிலத்தில் மொழியாக்கம்
செய்திருக்கிறார் POET OF THE UNDERWORLD என்று.
காமட்டிபுரம் என்ற தலைப்பில் நாம்தேவ் கவிதையின் ஆங்கில மொழியாக்கம்:

KAMATIPURA
The nocturnal porcupine reclines here
Like an alluring grey bouquet
Wearing the syphilitic sores of centuries
Pushing the calendar away
Forever lost in its own dreams

Man’s lost his speech
His god’s a shitting skeleton
Will this void ever find a voice, become a voice?

If you wish, keep an iron eye on it to watch
If there’s a tear in it, freeze it and save it too
Just looking at its alluring form, one goes berserk
The porcupine wakes up with a start
Attacks you with its sharp aroused bristles
Wounds you all over, through and through
As the night gets ready for its bridegroom, wounds begin to blossom
Unending oceans of flowers roll out
Peacocks continually dance and mate

This is hell
This is a swirling vortex
This is an ugly agony
This is pain wearing a dancer’s anklets

Shed your skin, shed your skin from its very roots
Skin yourself
Let these poisoned everlasting wombs become disembodied.
Let not this numbed ball of flesh sprout limbs
Taste this
Potassium cyanide!
As you die at the infinitesimal fraction of a second,
Write down the small ‘s’ that’s being forever lowered.

Here queue up they who want to taste
Poison’s sweet or salt flavour
Death gathers here, as do words,
In just a minute, it will start pouring here.

O Kamatipura,
Tucking all seasons under your armpit
You squat in the mud here
I go beyond all the pleasures and pains of whoring and wait
For your lotus to bloom.
— A lotus in the mud.